CIEKAWOSTKI ZE ŚWIATA INFORMATYKI!
Czy już je znasz?
1. Pierwsza strona internetowa.
Dziś są ich miliony, jeszcze 20 lat temu nie było żadnej. Pierwsza strona WWW powstała 6 sierpnia 1991 roku. Założył ją Tim Berners-Lee, pochodzący z Wielkiej Brytanii naukowiec. Berners-Lee w 1989 roku wystąpił z prawdziwie rewolucyjną ideą: opartego na hipertekście, ogólnoświatowego projektu o nazwie World Wide Web. WWW miało pozwalać na współpracę poprzez łączenie informacji wielu autorów w sieć dokumentów hipertekstowych. Berners-Lee napisał również własny serwer, a także przeglądarkę i edytor hipertekstu WYSIWYG działający w środowisku NeXTStep. Wszystko to tworzył w ramach współpracy z CERN – Europejskim Ośrodkiem Badań Jądrowych znajdującym się w Genewie. Mało kto wie, że to właśnie dzięki CERN-owi mamy WWW. Ludzie kojarzą ośrodek raczej z Wielkim Zderzaczem Hadronów albo innymi projektami związanymi z fizyką.
|
CERN i Berners-Lee prawdopodobnie nie zdawali sobie sprawy, że tworzą więcej niż niszowe narzędzie do dzielenia się informacjami. Tymczasem powstało coś, co nie tylko w szalonym tempie pchnęło świat do przodu, ale też kompletnie zmieniło ludzkie nawyki.
2. Pierwszy wyświetlacz LCD (ciekłokrystaliczny)
W 1888 roku niejaki Friedrich Reinitzer, austriacki botanik i chemik, eksperymentując z benzoesanem cholesterolu, odkrywa zjawisko płynnych (ciekłych) kryształów. Jego uwagę zwróciło to, że substancja ma dwie temperatury topnienia. Związek topił się w temperaturze 145°C, zamieniając się w mętną mlecznobiałą ciecz, by po dalszym ogrzewaniu i przekroczeniu 179°C stać się przeźroczystym. Wówczas to zjawisko jeszcze nie miało oficjalnej nazwy. W 1911 roku Charles Mauguin, francuski profesor mineralogii, przeprowadził pierwsze eksperymenty, umieszczając cienkie warstwy ciekłych kryształów pomiędzy płytkami. 11 lat później Georges Friedel opisał strukturę i właściwości ciekłych kryształów, dzieląc je na trzy grupy: nematyki, smektyki i cholesterole. W roku 1936 firma The Marconi Wireless Telegraph opatentowała pierwsze praktyczne zastosowanie techniki ciekłych kryształów: „The Liquid Crystal Light Valve”.
W 1962 roku Richard Williams z RCA Corporation odkrył właściwości elektryczno-optyczne ciekłych kryształów. Pod wpływem napięcia fragmenty materiału ciekłokrystalicznego zmieniały swój stan. W ten sposób mógł on tworzyć bardziej lub mniej przeźroczyste „paski” w strukturze ciekłokrystalicznej. Prawdziwy przełom nastąpił około połowy lat 60. W tych samych laboratoriach co Williams pracował niejaki George H. Heilmeier. Od 1964 roku zajmował się on praktycznym zastosowaniem zjawiska odkrytego przez współpracownika. Szczególnie zainteresował go efekt rozpraszania ciekłych kryształów. Efektem jego prac był pierwszy działający wyświetlacz LCD, oparty na dynamicznym trybie rozpraszania (DSM, ang. dynamic scattering mode). Dostarczenie do wyświetlacza DSM napięcia powodowało automatyczne przejście dotąd w pełni przeźroczystej warstwy ciekłych kryształów w stan „mętnie mleczny”.
W 1972 roku powstaje pierwszy ciekłokrystaliczny wyświetlacz z matrycą aktywną (ang. active-matrix). Skonstruował go T. Peter Brody. Rok później George Gray odkrywa ciekłe kryształy stabilne w normalnej temperaturze i pod normalnym ciśnieniem. Pierwszy kolorowy ekran ciekłokrystaliczny pojawia się w 1979 roku za sprawą firmy Matsushita. Do komputerów ekrany ciekłokrystaliczne trafiają dzięki firmie Kyocera, która w 1983 roku wyprodukowała pierwszy komputer przenośny (TRS-80 Model 100) z tego typu wyświetlaczem. Lata 90. to szybki rozwój techniki ciekłych kryształów – pojawiają się ekrany o dużych przekątnych i nowe rodzaje matryc (IPS, VA). Wkrótce pod względem sprzedaży monitory LCD wyprzedzają CRT.
Dziadek wszystkich gryzoni różnił się pod wieloma względami od współczesnych urządzeń tego typu. Całość chroniła duża drewniana obudowa wyposażona w jeden przycisk. Pod nim znajdowały się dwa kółka – jedno do nawigacji horyzontalnej, a drugie do wertykalnej.
W latach 70. Bill English udoskonalił pierwotny projekt poprzez zastąpienie dwóch kółek jedną kulką, wprowadzając tak nawigację wieloosiową. Tak powstała mysz mechaniczna. Rozwiązanie to funkcjonowało z powodzeniem przez długie lata. Projekt zakładał wykorzystanie metalowej kulki pokrytej gumą oraz systemu rolek.
|
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ!
Przygotował Kacper Górec
topkek
Fajne podoba mi się pozdrów rodzinke
OdpowiedzUsuńdziekuje pozdrawiam
Usuń